தனிக்குடித்தனம் - சிறுகதை
----------------------------------------------
'இனிமே அவ பின்னாடி போய் விடுவான்' நினைத்து நினைத்து குமைந்து போனாள் வடிவு. மகனுக்குப் பொருத்தமான படிப்பு, அழகு, வசதி எல்லாம் பார்த்து நிச்சயம் செய்த பெண் தான். நிச்சயதார்த்தத்தின் போது 'அடக்கமான பெண் போல் தான் தெரிகிறது ஆனாலும் நம்ப முடியாது '.
வடிவுக்கு தெரிந்து இதுபோன்று ஊமையாய் இருந்த பெண்கள் வீட்டுக்குள் நுழைந்த பின் ஆரம்பித்த முதல் தலையணை மந்திரம் , தனிக்குடித்தனம் போவதுதான். எவ்வளவு பேரைப் பார்த்து விட்டாள். தயாராகிக் கொள்ள வேண்டியதுதான்.' பெத்தாச்சு , வளத்தாச்சு , மத்தவ கிட்ட கொடுக்க வேண்டிய நேரம் வந்தாச்சு, இனிமே அவன் நமக்கு இல்லை' . கணவனிடமும் சொல்லி விட்டாள் .மன அழுத்தம் குறையுமே .
அவர் சொன்னார் .' அடி அசடு , இதுக்கு எல்லாம் வருத்தப்படாதே. இப்படியெல்லாம் நினைச்சிருந்தா என் அம்மா , உனக்கும் எனக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வச்சிருப்பாங்களா . அது அது, அந்தந்த நேரத்தில் மாறத்தான் செய்யும். மனச தேத்திக்கோ. அவங்க கேக்குறதுக்கு முன்னே, நாமே அவங்க தனிக்குடித்தனம் போக ஏற்பாடு செய்து கொடுக்க வேண்டும் .அதுதான் நமக்கு மரியாதை . ' கணவனின் பேச்சு அவள் வயிற்றைக் கலக்கியது.
கையோடு வளர்த்த பிள்ளை. இத்தனை வயதான பின்னும் 'அம்மா வத்த குழம்பு வை' என்று ஆசையோடு கேட்டு சப்புக்கொட்டிச் சாப்பிடும் பிள்ளை. காலையில் காபியோடு போனால் போர்வையை இழுத்து போர்த்திக் கொண்டு 'அப்புறமா' என்று முனகும் பிள்ளை. கண் கலங்கிய வடிவுக்கு 'இனிமே மருமக கூடவே போய் விடுவானோ என்னை மறந்துடுவானோ ' என்ற நினைப்பே எப்போதும்.
கல்யாணம் கலகலப்பாய் முடிந்தது. சுற்றம், நட்பு, கூட்டத்தோடு கலந்து இருந்ததில் இந்த நினைப்பை மறந்து போயிருந்தாள் வடிவு. இப்போது எல்லோரும் போயாச்சு. அன்று மருமகள் அருகில் வந்தாள் . 'அம்மா நீங்க வைக்கிற வத்த குழம்பு ரொம்ப ருசியா இருக்குமாமே. எனக்காக இன்னைக்கி வத்த குழம்பு வைக்கிறீங்களா ' மருமகளின் கேள்வியில் நெகிழ்ந்து போனாள் . அன்று கணவனிடம் பெருமையாகச் சொன்னாள் . 'இனிமேல் எனக்கு ரெண்டு பசங்க. பையன் ஒண்ணு . பொண்ணு ஒண்ணு . கூடவே இருக்கப் போறாங்க ' என்று சொல்லும்போதே அவள் கண்கள் மகிழ்ச்சியில் கலங்கின.
' ரெண்டு பசங்க தான். அதெல்லாம் சரி .அடுத்த வாரம் அவர்களுக்குத் தனிக்குடித்தனம் .அட்வான்ஸ் கொடுத்தாச்சு 'என்று சொல்லும் கணவனைப் புரியாமல் பார்த்தாள் வடிவு.
---------------------------------------------------------நாகேந்திர பாரதி
