காலச்சக்கரம் - சிறுகதை
--------------------------------------------------
ரயிலின் இரண்டு பெட்டிகளுக்கும் இடைப்பட்ட இடத்தில் கம்பை தட்டிக் கொண்டு வேகமாக சென்று விழ இருந்த அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்து சரியான வாசலில் ஏற்றிவிட்டு பின்னாலே ஏறினான் சந்திரன் .உள்ளேயிருந்த பிரயாணியின் குரல் 'புதுப் பிச்சைக்காரன் சார், ஒரு வாரம் தான் ஆகுது. இன்னும் பார்த்து ஏறத் தெரியலை. திரும்பிப் பார்த்தான் சந்திரன். ஓரமாகக் கீழே உட்கார்ந்து இருந்தான் .
அந்தத் தாடி மீசைக்குள் ஏதோ தெரிந்த முகம். உற்றுப் பார்க்கிறான். 'நீ வேணுவா '. சந்திரனின் குரலுக்கு நிமிர்ந்து ,பார்க்க முடியாத கண்களோடு கேட்டான் .
'நீங்க யாரு' .
'நான் சந்திரன்.' .
' மதுரை அமெரிக்கன் கல்லூரியில் பாட்டனி மேஜர் '
ஆமாம் அதே சந்திரன்தான் . என்னடா ஆச்சு உனக்கு. ஏன் இப்படி.'
'ஒண்ணும் கேட்காதே '.
வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்று ,குளிக்கச் செய்து ஹோட்டல் சாப்பாடு வரவழைத்துக் கொடுத்து, சேர்ந்து சாப்பிட்டான். அதே கேள்வியைத் திரும்பக் கேட்டான், முப்பது வயதைத் தாண்டி, கல்யாணத்துக்கு முடியாமல் தோற்றுக் கொண்டிருக்கும் பிரம்மச்சாரி சந்திரன். வேணுவுக்குத் திருமணமான ஞாபகம் .கல்லூரி முடிந்து வேலை தேடிக் கொண்டிருந்த நாட்களில் வேணுவின் திருமணம் நடந்ததாக நினைவுக்கு வந்தது. அதன்பின் தொடர்பு விட்டுவிட்டது . கல்லூரி கலை நிகழ்ச்சிகளில் அழகாகப் பாடுவான். நண்பர்கள் 'ஒன்ஸ்மோர்' கேட்டு ரசிப்பார்கள்.
' என்னடா ஆச்சு, சொல்லுடா, ஒய்ப் , குழந்தைகள் என்ன ஆச்சு என்று' என்ற கேள்விக்கும் 'ச்ச்ச் ' என்று வேகமாக குரல் வெளிவந்தது . அதன்பின் சந்திரன் ஒன்றும் கேட்கவில்லை . மாலை தனது மற்றொரு நண்பனின் இசைக்குழுவிற்கு அழைத்துச்சென்று இவனைப் பாட வைத்தான். அவர்களுக்கும் பிடித்துப் போயிற்று. சேர்த்துக் கொண்டார்கள். ஒரு வாரம் பிராக்டீஸ். அவர்களின் மியூசிக் நிகழ்ச்சிக்கு சென்றிருந்தான். ஓரளவு பிரபலமான ஹாலில் கூட்டம் நிரம்பி இருந்தது. முன் வரிசையில் இருந்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தான். வேணுவின் கம்பீரமான குரலுக்குக் கைதட்டல்கள் குவிந்தன .
ஒரு மாதம், ஒரு வருடம் ஆயிற்று. தனி வீடு பார்த்து உதவிக்கு உதவியாளன் ஒருவனையும் சேர்த்து அமர்த்தி விட்டான். அன்று அவனிடம் இருந்து போன் . 'சந்திரன் வீட்டுக்கு வரியா , உன் கிட்ட பேசணும்'. சென்றான்.
' என்ன மன்னிச்சிடு. எனக்கு எவ்வளவு உதவி பண்ணி இருக்க. என்னை இந்த அளவுக்கு வளர்த்து விட்டுருக்கே. இனி மேலும் என் வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகளை உங்கிட்ட சொல்லலைன்னா நான் நன்றி கெட்டவன்.'
' அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை . உனக்குச் சொல்லணும்னு தோணினா சொல்லு . இல்லைன்னா சொல்ல வேண்டாம். '
' சந்திரன், நான் டிகிரி முடித்த உடனே நீங்க எல்லாம் உங்க ஊருக்கு போய்ட்டீங்க. எனக்கு மதுரை தான் சொந்த ஊரு .அங்கே இருந்த அப்பா சித்தி வீட்டில்தான் இருந்தேன். .என்னோட படிப்பு முடிக்கிறதுக்கே அப்பா சித்தி கிட்ட ரொம்பவே மன்றாடினாரு . ஒரு வழியா முடிஞ்சது. ஒரே மாதத்தில் போயிட்டாரு. சித்தி என்னை மதிக்கலை . எனக்குச் சோறு கூட போட மாட்டாள் . சொந்தக்காரங்களைப் பகைச்சு வந்து மறுமணம் கட்டிகிட்ட அப்பாவுக்கு சொந்த பந்தம் தொடர்பு இல்லை. ஒரு ஸ்டேஜ்ல எனக்கே என்ன வெறுத்து போயிடுச்சு. என்னோட பழகின ஒரு பொண்ண கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு அவ பார்க்கிற வேலைச் சம்பாதித்யத்திலே வாழ்க்கை நடந்தது .ஒரு வருஷம் ஆயிடுச்சு. எனக்கு வேலை கிடைக்கல . எனக்கு வெறுத்துப் போயிடுச்சு .
அவ கிட்ட சொல்லாம மதுரையை விட்டு திருச்சி ஓடிவந்தேன். கிடைச்ச வேலைகளை எல்லாம் பண்ண ஆரம்பிச்சேன் .மூட்ட தூக்கினேன். ரிக்சா ஓட்டினேன். அப்போது கண்ணை மறைச்சதைக் கண்டுக்கல. ஒரு நாள் குப்புன்னு இருட்டிடுச்சு. பயந்து போயிட்டேன். அரசாங்க ஆஸ்பத்திரியில கொஞ்ச நாள் இருந்தேன். அதற்கு மேல் அங்கே இருக்கப் பிடிக்கல . அப்பத்தான் சென்னைக்கு வந்து பிச்சைக்காரனா ஆயிட்டேன். ரயிலில் பாட்டுப்பாடி பிச்சை எடுக்க ஆரம்பித்தேன். ஒரு நாள் உன்னைச் சந்திச்சேன். சொல்ல வெட்கம். இப்போ ஒரு நிலைக்கு ஆனபிறகு சொல்லலாம்னு தோணுச்சு.'
' அது சரி . இனிமே மதுரைக்கு போய் உன் மனைவியை பார். நான் கூட்டிட்டுப் போறேன்.'
' வேணாண்டா அவள காதலிச்சவன், சொல்லாம கொள்ளாம ஓடி வந்துட்டேன் திரும்ப அவகிட்ட எப்படி போறது. அதுவும் இப்ப கண்ணு தெரியாமல், என்னை ஏற்றுக்கொள்வாளாடா' .
மதுரை செல்லும் போது ஸ்டேஷனில் ஒரு குருட்டுப் பிச்சைக்காரனுக்கு பத்து ரூபாய் கொடுத்தான். தடவிப் பார்த்து அவன் கை கூப்பியது எப்படித் தெரியும் அவனுக்கு. சந்திரன் சொன்னான். கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டான் வேணு.
மதுரை சென்று, அவன் சொன்ன முகவரிக்குச் சென்று, கதவைத் தட்டியதும் திறந்தவள் அதிர்ந்து பின் நகர்ந்தாள் . ' யாரும்மா 'என்று கேட்டபடி அவள் பின்னால் வந்து நிற்பது அவளது கணவனாகத் தான் இருக்கும். விஷயம் புரிந்து கொண்டு சந்திரன் வேணுவின் தோளைத் தட்ட, அந்தக் குரலும் இவன் தட்டலும் சேர்ந்து புரிந்து கொண்ட புரிந்து வேணு கேட்டான். 'பக்கத்துல இந்த வேணு ஸ்டோர்ஸ் இருக்கா ' என்று விசாரிப்பது போல் கேட்டான் . 'அது போய் ரெம்ப நாளாச்சுங்க . இப்ப வேற கடை வந்துருச்சுன்னு ' என்று அவள் சொன்ன விடையோடு அவர்கள் விடைபெறும்போது பின்னால் லேசாகக் கேட்ட விம்மல் ஒலி அவள் இயலாமையை வெளிப்படுத்தியது.
------------------------------------------------------------நாகேந்திர பாரதி
My Poems in Tamil and English
